17.50 istanbul konya uçaðındaydım.

hayatımda ilk kez uçakta cebi açık tutmak durumunda kaldım.

son 10 dakikada þoför hazırlıklarını artırınca umutsuz bir þekilde kapadım telefonu 1-1 in moral bozukluðuyla.

konyaya indiðimde bir de baktım 2-1.

flemiks türü futbolcular için sevgi gösterisini abartan argolu cümleler vardır anadolu aðzı bazlı literatürümüzde...onlardan bile 2-3 cümle kurdum kendi kendime arabada eve giderken