çok þanssız baþladıðımız maçın tamamında oyunu domine ettik. Rakibin kalecisinin yarattıðı fark olmasa ilk yarıda maçı koparmıþtık zaten. Topçuların gösterdiði mental direnç önemliydi bence. rakibin tek planı vardı, o da topu mümkün olan en hızlı þekilde bizim kaleye yakın bölgeye göndermek, bu da çoðu zaman kalecinin degajlarıyla oldu, ardından da biz defanstan çıkmaya çalıþırken özellikle selçuk ve irfan'a basarak top kazanmak. yani topu ilerde tutalım, fizik gücümüzle ve gençler defansının hatasıyla gol buluruz havasındaydılar maç boyu.

hücum bölgesinde topa sahip olma ve pas olarak önemli iþler yaptık ama stancu'nun hücuma çıkıþlarda kanat bölgesine yaklaþması ile gol bölgesinde yetersiz kaldık. ortalar hep rakibe gitti. sadece serdar'ın vurup kalecinin direk dibinden vurduðu bir pozisyonda etkili olabildik bu þekilde.

hakem çok kötüydü. oynatmadıðı avantajlar, soðuttuðu oyun dakikaları, osmanlı yedek kulübesini ve özellikle ender yurtgüven'e karþı yumuþak kalması, ve elbette maç sonundaki skandal karar. ataðımız olgunlaþmıþken, yerde yatan osmanlı oyuncusu için, ki baþa darbe falan yoktu, oyunu durdurması...

1 puan güzel mi? 3 puanı alabileceðimizi gördükten sonra yeterli deðil tabi. ama rakibin kenardan soktuðu fizik gücü yüksek oyuncularla beraber son bölümdeki baskısını görünce de sevinmiyor deðilim. maðlubiyet durumunda o dönüþ yolu çok zor olurdu çünkü.