Nedense bizim takım hep mucizeleri yaþatıyor bizlere:
Orta sahadan gol yemek, son dakikada mucizevi goller yemek, yılın golünü yemek, 9 kiþi kalmıþ rakipten 2 gol yemek, vs,vs.
Bu bizim naifliðimizden ve futbolda top yuvarlaktır kavramına çok inanmamızdan mı oluyor?
Hayır.
Özellikle son yıllarda gittikçe belirginleþen kiþiliksiz, günü kurtarma amaçlı bir futbol oynuyoruz. Ýyi yabancı futbolcular alamıyoruz. Tek tük bulduklarımızı da 3-5 fazlasına satmaktan baþka birþey düþünüyoruz.
Elbette güzel futbol oynayarak üst sıralar için mücadele etmeyi istiyoruz. Ama bu kafayla dünkü futboldan iyisi zor görünüyor. Rakibin kendini motive etmek için kullandıðı vücut dili bizde paniðe yol açıyor. Korkuyor, kilitlenyoruz.
Bunun açıklaması da kondüsyon olamaz. Sadece 45 dakikalık mı kondüsyonumuz var?
Kondüsyonu biten takım aklını kullanır ve sürekli pas yapar. Biz ise korkudan topu rakibe verip, topun arkasına geçiyoruz.
Hiç birþey bilmeyen adam topu korner çizgisene götürüp üzerine yatar.
Netekim, mevzu derin...