Ankara dıþında yaþıyorum.Ama Ankara'da doðdum ve kendimi bildim bileli Gençlerbirliði'ne gönül verdim.
Muðla'nın Fethiye ilçesinde yaþıyorum.Yanılmıyorsam 3 yıl önce önceydi. O zaman ki adı ile A2 takımımız Türkiye Þampiyonası (finalde Ankara B.B'ye penaltılarla yenilerek ikinci olmuþtuk.) için Fethiye'ye gelmiþti.Ýlk maça gittim Kayserispor'u sahadan 8-1 lik skorla sahadan sildik.Asıl anlatmak istediðimi maça Gençlerbiliriði formam ve atkım ile gittim.Herkes uzaylı görmüþ gibi bana bakıyordu.Hiç umrumda olmayan bu bakıþlar beni rahatsız etmek bir yana gururlandırıyordu bile.Çünkü farklıydım.Bu ülkede sanki anayasa kuralıymıþ gibi bir kiliþe olan bizans takımlarından birini tutmadıðımı haykırıyordum.Maçta tek baþıma da olsam takımımı destekledim.Alt yapı idarecimiz de maçtan sonra alt yapı idarecimiz teknik heyet ve futbolcularla tanıþmıþtım.Onların da hiç beklemediði bir yerde bu desteði gördükleri için mutlu olduklarını sanıyorum.Turnuva bitene kadar her maça gittim ve takımımı destekledim.Hatta son maça gelen arkadaþlarım da bize destek verdi.
Þunu anlatmak istiyorum bu takımı tutmak farkdır ama artık boynumda "Alkaralar" atkım ile sokakta gezerken insanların bana sorduðu, " Bu hafta takımın baþına kim geçecek,küme düþermisiniz."tarzındaki sorularından gına geldi.Neden her sezon aynı filmi izliyoruz.Bu hale bizi düþürenlerin hiç mi utanması yok.Sayelerinde Dünya ya da rezil olduk.Kan emici bizans basınına da çok güzel malzeme verdik.Sanki Türk sporunda baþka bir sorun yokmuþ gibi sabah akþam bizi dillerine doladılar.Avrupa da destan yazdıðımız sezonda dahi bu kadar haber olmuyorduk.
Teknik Direktörden ziyade bir komedyeni andıran Yılmaz Vural da kanal kanal dolaþarak maðduru oynuyor.Sus artık ya sayın Vural Sus.Her ne kadar içime sinmese de Ýbrahim Üzülmez bu takımın hocası destek vermekten baþka çaremiz yok.Tamam halimiz durumumuz içler acısı ama ben düþmeyeceðiz diyorum.Tersi olursa Allah Korusun düþünmek bile istemiyorum Aman ha