Konu: 2016-17 Süper Lig 24. Hafta / Galatasaray - Gençlerbirliði

hepimizi derinden üzen çok deðer verdiðimiz arkadaþlarımızın kaybı üst üste gelince insanın biþeyler yazması gelmiyor içinden.
bütün bu sıkıntılar yaþanıyorken çok deðerli baþkanımızın, yeni cavcav döneminin eskisinin devamı olacaðı yönündeki açıklamaları can sıkıcı.
biz demokratik, þeffaf, katılımcı bir kurumsallaþma sürecine gireceðimizi beklerken neyle karþılacaðımızın sinyalleri hayal kırıklıðı yaþamamıza neden oluyor.
yeni yönetime yaranma çabalarındaki teknik direktörümüzün kanıksadıðımız açıklamaları ise gençlerbirliði özelinden ziyade, futbolun genel doðrularını bize hatırlatmaktan öte gidemiyor..

kamu spotu gibi açıklamalara karnımızın doymuþ olması gerekiyor. tek adam ve hanedan takımının sınırsız sahibi bize bu açıklamaları yapmaya neden ihtiyaç duyuyor ki?.
gençlerbirliðinin deðil de; hanedan takımının taraftarı olduðumuzun dayanılmaz acısını mı azaltmaya çalıþıyorlar.. niye yapıyorlar ki bunu?.
baþka dünyaların insanlarıyız.. bizim bakıþ açımız farklı..
rahat olun sevgili yönetimimiz ve sn teknik direktörümüz.. biz bundan bir eziklik duymuyoruz.. sıkılmanıza gerek yok..

maça gelince: durum aynı yukarıda anlattıðımız gibi..
maç öncesi özellikle bizi etkileyen klasik hale gelmiþ bizans numaraları.. rakibin en etkili ayaklarına transfer teklifi yada bunun söylentisinin yayılması..
yıllardır bıkmadan usanmadan bu herkesin bildiði numarayı niye yaparlar?.
çünkü tutuyor..

maç öncesi en etkili silahımız serdar gürlerin tudor tarafından transfer edilmesinin istendiðini yaymak..
hemde gençlerbirliði gibi, asli görevi istanbul takımlarına oyuncu yetiþtirmesi defalarca beyan edilmiþ olan bir kulüpte bu numara nasıl tutmasın..
yeni yönetimimizin ve teknik direktörümüzün oyuncularımızın her türlü satıþına açık olduðumuzu defalarca dile getirmiþken üstelik..
üstelik oyuncularımızın bizi basamak gibi görmelerinin hiç gizlemeye gerek görmeden beyan etmeleri herkesçe kanıksanmıþken..
neden tutmasın ki?..

Önce Florya'daki U 21 maçına gittik. Onur'un getirdiði Seferi Keçiler pankartını astık. Cimbomlu'lar ve bizim çocuklar gözlerine inanamadılar. Biz sekiz kiþi idik ve inanın tribünleri salladık. Maçı kaybettik ama takımımıza çok güven duyduk . Takım ısınma çalıþmasından soyunma odasına dönerken baþta hocamız Kemal Akbaba dahil tüm oyuncular ile kucaklaþtık, omuzlarını okþadık,müthiþ sevindiler. Bugüne kadar hiç böyle bir þey olmamıþ bu sahada.

Maç bitince Onur bizi teselli amacı ile Þenlikköy'de bir dönerciye götürdü. Orada hem kemiklerimiz ısındı hem de midelerimiz nefis et yemekleri ile bayram etti.

Sonra arabalara doluþup Kanyon'a gittik. Orada Kubilay ile buluþtuk. Bilmeyenlere hatırlatalım, sevgili Kubilay'ımız daha 1 ay önce kalp krizi geçirip ölümden dönmüþtü. Ameliyatından kısa bir süre sonra o buz gibi havada bizimle beraber maça geldi. Metro in çık, tribüne in çık belki 1000 den fazla merdiven çıktık, ben sol dizimdeki minisküs yırtıðı nedeni ile bayaðı zorlandım ama Kubilay aslanlar gibi tırmandı.

Maça golle baþladık, tribünde birisi Bursa'dan, diðeri Ankara'dan ( Onur Nazlıaka ) gerisi Ýstanbul'dan tam 16 kiþi bir anda coþkudan tek kiþi haline dönüþtük Voltran gibi ama ne yazıkki sevincimiz az sürdü. Bir penaltı verdik ve gol oldu. Ilk yarıyı son saniyede yediðimiz golle 2-1 yenik bitirdik, ama neden rakibe geniþ alanlar bırakıp oynamalarına izin verdik anlayamadık, özetle ilk yarı iyi deðildik.

Ikinci yarının baþlaması ile beraber çok güzel organize olup yüklenmeye baþladık, gol atacaðımızı hissediyorduk ve penaltı kazandık ama olmadı, bir dakika sonra yine bir penaltı kazanınca ne olduðunu anlayamadık bile, Allah'tan Selçuk golü çaktı. Bu arada her üç penaltının aksiyonu da karþı kalede olduðu için biz dosdoðru göremedik. Çok uzaktı mesafe.
Golden sonra yine güzel oynamayı sürdürdük. Hep yüklendik, rakibin cılız atakları dıþında hiç bir akını yokken Uður'un hareketi ile rakip öyle bir yerden faul kazandı ki hepimiz golü olmadan adeta hissettik ve oldu da. Top direðin içine çarpıp içeri girdi ve aldık dediðimiz puanı alamadık maalesef.

Dönüþ'te dört kiþi hariç diðerleri ile metroda vedalaþtık, Levent'de indik, Kubilay kendi arabası ile Nevzat da taksi ile yakındaki evine gitti. Onur'da saðolsun beni evimin önüne kadar bıraktı.

Bu maç ta böyle bitti iþte. Aðzından emzikleri alınmıþ çocuklar gibi döndük. Saat sabah 10 da çıkıp gece 11 de döndüm eve. Buz gibi havada yine de eðlenceli bir gün geçirip, kardeþliklerimizi pekiþtirdik.

ÇOK YAÞA GENÇLERBÝRLÝÐÝ'M.